Frank is WK-ready

"Vandaag telt maar één ding", was de openingszin van Harmen Siezen op het NOS Journaal ergens eind juni 1988. Verder hoefde hij ook niets meer te zeggen, iedereen wist waar het over ging en de rest van het journaal werd gevuld met een paar doelpunten en een juichende oranjemassa inclusief de spelers zelf. Afgelopen zaterdag, ergens begin juni 2010 gebeurde er iets soortgelijks. Alhoewel er in de Golf van Mexico nog dagelijks honderduizenden liters ruwe olie in zee stromen en het milieu er voor eeuwig verpesten, we aan de vooravond staan van de belangrijkste verkiezingen sinds de Tweede Wereldoorlog, was er bijna 22 jaar na dato wederom maar één ding dat telde: Arjen Robben raakte vlak voor de WK (die we wel even zouden gaan winnen) geblesseerd! Wat nu met Nederland? Natuurlijk zat de blessure er al aan te komen. Aardige jongen die Arjen, maar zijn gestel is te vergelijken met een speculaaspop. Nu heeft hij er ook nog een loodzwaar seizoen opzitten, hetgeen de sterkte van de spieren op termijn niet ten goede komt. Tenslotte was het ook alweer een tijdje geleden dat hem iets overkwam, dus kon het statistisch gezien niet meer lang duren. Arjen heeft dan ook geen schop van een tegenspeler nodig om tegen de vlakte te gaan; desnoods doet hij het gewoon zelf. Na een keks hakballetje gegeven te hebben, werd het de hamstring teveel en Arjen viel schreeuwend neder op het heilige gras van de ArenA. De rest is bekend, anders wil ik wel eens weten onder welke steen de geachte lezer de laatste dagen gelegen heeft. Arjen heeft inmiddels een of andere wonderdokter getackeld (haha), die een blessure die normaal zes weken herstel vergt in zes dagen kan oplossen. Eind van de week stapt onze Arjen dan ook gewoon in een vliegtuig naar Johannesburg, op Schiphol uitgezwaaid door de nieuwe politieke elite van dat moment, het voltallige Koningshuis en Ruud van Nistelrooij. De WK-koorts zal pas echt losbarsten op 14 juni in de vroege namiddag, evenals het aantal ziekmeldingen van die dag (koorts blijft tenslotte koorts, niks aan te doen). De mate van herstel de dag erna hangt af van het resultaat en zo komen we onvermijdelijk toch weer uit bij Arjen. Zelf onderwierp ik mijn collegae vandaag aan een vraagstelling of ze ieder afzonderlijk al WK-ready zijn met zeer wisselende resultaten. Nochtans las ik al enkele weken op allerlei bushaltes dat onder meer Sjaak Swart en Rinus Israel er helemaal klaar voor zijn. Een televisie was nog nooit zo goedkoop en menig Oost-Europese fabriek draait overuren om de vaderlander van allerlei zinloze en krankzinnige Oranjegadgets te voorzien. Hiervoor moeten natuurlijk wel eerst boodschappen gedaan worden. De supermarkt van uw keuze wordt hierbij bepaald door het item dat er gratis te krijgen is wanneer je toch maar dat extra sixpackje bier koopt om de vijftien euro te halen. Vandaag deed uw columnist groots inkopen bij Albert Heijn en zelfs zonder bier, was mijn rekening hoog genoeg om een zogenaamd Beessie in de wacht te slepen. Een Beessie is een langgerekt stuk pluche met aan een kant twee oogjes en verder voorzien van een stuk ijzerdraad binnenin, waarmee hij allerlei Barbapapa-achtige vormen kan aannemen. Verder kan het ding werkelijk niets en heb je er ook niets aan. Maar toch leuk van AH.
Dat het WK in deze buurt al behoorlijk leeft, bleek op het moment dat ik met de balkondeuren open het verkiezingsdebat bekeek en de overbuurman zijn ergens anders gescoorde Oranjetoeter besloot te testen. Ik miste derhalve een paar minuten van het debat en dat zal ongetwijfeld het deel zijn geweest, waarin Geert Wilders de moslims de schuld gaf van de blessure van Robben, want daar hoorde ik het hele debat verder niets over en dat leek me zeer onwaarschijnlijk in deze tijden. Dat echter nog niet heel Nederland WK-ready is bleek helaas uit de laatste edities van het ledenkrantje voor NS-abonnees (thuis) en een juristenblad op het werk. De uitgevers hadden het namelijk in hun naieve hoofd gehaald de tijdschriften uit te brengen zònder WK-bijlage! Werkelijk schandelig als je het mij vraagt. Er is dus nog een hoop werk, maar het land heeft nog een weekje. In ieder geval stem ik woensdag op een rooie partij. Rood lijkt tenslotte van alle partijkleuren het meest op oranje en ik verwacht dat Job en Emile inmiddels ook WK-ready zijn. Ik ben het in ieder geval wel. Nu alleen nog de vlaggetjes op het balkon hangen en op zoek naar net zo´n oranjetoeter als de overbuurman.